May Maadham - Revisiting Films

If you want to see Tamil films in TV without commercial breaks, then the good time will be after 12 AM. Last Sunday, after having a terribly bored Saturday night, I turned on the TV at 3 AM, after successfully hoping the channels for an hour, I was about to turn it off, but only to find that the next program in KTV will be May Maadham. The program guide saved my boredom, this is why we need a dish TV rather than a conventional cable!

I have seen May Maadham before, but it is always good to revisit the films you like. It gives us an extra second to find some things which we missed before.

Editing and cinematography are my favorite areas which I look forward to observe, although I couldn't grasp the editing part, I still have a doubt of who is responsible for the edits- is it the editor or the director!. Since, cinematography is more leaning towards visual medium than editing, it’s some what easy to comprehend (Haha, my neighbor is Santhosh Sivan!). 

I started re-watching this film for PC Sreeram and Crazy Mohan. I never knew Crazy Mohan penned the dialogues for this film, unless I saw his name in the titles now.

More than camera angles, PC gives importance to lighting. He has his style of playing with light and shades. Later many cameramen followed his style. For sometime, I thought Thalapathi was from PC and Devar Magan was not his work. Devar Magan was a complete contrast of his style.

Back to May Maadham, the opening song of "Margazi Poovee" in Ooty mist was cool. I should say it was a good try, while comparing to Balu Mahendra’ Ooty!.

Once the story shifts to Chennai (no Madras ba) the camera shifts gear. Madrasa Suthi Pakaoren had a unique camera angle, the camera should have been placed in the car bumper. These fast-paced shots were synonyms to the background music. This was Madras’ C'était un rendez-vous moment. C'était un rendez-vous, is a French short film captured in the streets of Paris with a camera mounted on a Ferrari. Click Here. 

Sandhya played by Sonali was dubbed by Rohini. In most of the scenes, there is no proper lip sync. Sonali must be speaking Marathi or Hindi or just chewing bubble gum. Even though she was giving some good facial expression, her mouth was always eating vada pav!. In this  (above pic) important scene, where she reveals her true identity to Vineeth, it is obvious there has to be a close-up for her, but how to overcome his vada pav eating mouth!. I feel this is why PC should have used the shadow of the window grill in this scene. The shadow will fall right on her face and will cover just her mouth!. Clever’ro clever!

The dialogues of Crazy Mohan was as usual witty, but most of the characters uttered without any timing. Just bad direction. And, because of this some funny lines were lost.”Nee oru All, nan oru All, rendu perum senda All-in-All”.

This was a flop, in spite of having a good story line, peppy music, excellent art by Thota Tharani, beautiful cinematography, fine lyrics by Viramuthu, Crazy dialogues, Chennai slang by Manorama. The let down should be the screenplay after half-way. Never mind, if you get a chance to see it, watch it for the visual treat by PC Sreeram.

Cartoon No. 10 - College or Fort

Colleges are fility rich. Their buildings look like a fort!.

This is show off.

Where do they go ?

That One Rupee

Date/Time: April 24th 5:00 AM

Place: Koyambedu Bus Stand

In the quest to change the history of this country (wooow!), I jumped in to the bus, which was meant to my hometown, Krishnagiri. This 5 AM bus is a ghost bus, because usually there will be only 2 or 3 passengers, but now it’s full. I thought to myself, “hmm, very good, people are enthusiastic”.

Out of curiosity, I asked the guy (Let’s name him Modi) who was sitting next to me, “Sir, are you going to cast your vote”.

Modi said, “no thambi, I’m going for my relative’ marriage in Bangalore”.
(My mind voice - Etha nan nambanuma ?)

Me, “Then, you’ll come back and cast your vote ?”.

He said, “If there is time, I’ll do”.

Me, “grrrrr..”

He asked, “so you are going for elections”.

“Yes, yes”, saying that I turned my head towards the window and got immersed into mobile music.

11:00 AM

In home, we (Me, my mother and wife) had a small discussion of whom to vote. I said, I’m on a mission to get the communist back to the main stage of Indian politics, my wife opted for my choice. My mom said she’ll go for NOTA.

On our way to the booth, my old uncle, who is a die-hard MGR fan, gave me a victory signal (Secret code word for ADMK!!). I then cast my vote. Happy, happy, happy!.

9:00 PM

I was getting ready for the return trip. My wife said you are wearing the same shirt which you wore while coming, it’s smelly. I said, “that's OK, the smell will keep others not to sit next to me”.

9:31 PM

I got inside the bus to Chennai, when I got in, I felt the smell of the suppotta pazam. Is it suppotta or sulphata ?. I wonder how these people get liquor on election day!.

Surprise !, the same guy whom I met while coming from Chennai was sitting next to me. Yes, its Modi. I gave him a look, my mind voice “So, you didn't cast the vote”.

Tickets.. tickets.. tickets .. the conductor started to sell tickets. The fare is Rs 151. He was asking 1 Re. change from everyone, some gave 1.00 Re. and some 2.00 Rs. I gave Rs 202 and got 50 back. Modi gave Rs. 502 and he got Rs 350 back.

What happened to that Re. 1. The conductor should have given Rs. 51 to me and Rs. 351 to Modi !!

I had this kind of experiences with conductors during my college days. These guys will pretend as if they forgot. Some will even argue that they gave it when we ask later. I thought not to postpone it. So once the conductor finished issuing the tickets and when he was returning back, I asked for Re. 1 change. He didn't even say a word, he gave it. My mind voice “Good acting sir”.

Modi didn't ask for his Re. 1 even after we got down at CMBT. He just walked away into the crowd. I couldn't identify him, as there were many Modi’s in the crowd.

***The End.***

Oh!! you want moral of this post!- If you want something, you should knock, otherwise naridum, either a bus conductor or the country.

** Image 1- By the this blogger.

** Image 2- This blogger' ancestor.

RG's Women Empowerment

Some time back we all know Rahul Gandhi gave an interview to Arnab on Times Now. In that interview “women empowerment” was the phrase which he kept on repeating. The entire social media went abuzz on that phrase. Every John, Johny & Janardhan made fun out of it. Rahul Gandhi face was painted with a “dumb”stemper.

Now, when I think about what he said, I feel he made sense. We (I) the people, as an impatient ones might have missed it. For a moment forget Rahul Gandhi and the bully Arnab, just think of what Rahul said in that interview. What Rahul said is reality and it is true in every word.

I was looking for people who can defend him (apart from congressmen), but I didn't find any, I didn't even find any women to endorse or support his “women empowerment” views. I thought some women, girl, lady would say “Hey guys!, what he said about women empowerment has to become a reality. While subjectively he is correct, but objectively he might be eyeing the vote bank or trying to dodge Arnab’ questions”. But there were no voices for his aid.

Many saw this as his objective point of view and didn't take it serious or for the fact they (I) didn't even consider it. End of the day, if we don't like a person, whatever he\she says is not important and we give a damn. 

I could have stopped here, but...

If Rahul Gandhi’ objective views about “women empowerment” is not taken seriously. Why do the objective views of Mulayam Singh Yadav’ rapist views to be taken seriously?

** The above picture is a screen grab from a Tamil movie, he has nothing to do with this article, but just reflecting my confused reaction!

Colonel Rhel (Hungary, 1985)

War films always fascinates me, the reason is history is my cup of tea. Even Though Colonel Rhel is based on a fictional work, but the fiction itself is based on Alfred Rhel. Smoke without fire!

Who is Alfred Redl ?

Oberst Rhel or Colonel Rhel is a kind of Alfred Rhel’ bio-pic, who served for Austria-Hungary Imperial military as a Colonel before the World War I. History buffs will know it was the assassination of Franz Ferdinand of Austria that led to the World War I. Our hero Alfred Redl served under Ferdinand, in fact he was directly reporting to him.

Smart, shrewd, hard working Alfred Redl (Klaus Maria Brandauer) raises though the army ranks by his innovative methods in war tactics. Tensions are rising between Austria and Serbia. A war is in sight, but who will blink first is the question. They need a trigger event. Ferdinand appoints Alfred to find a good scapegoat who will betray them. Ferdinand thinks by scarifying the scapegoat a war can be started with Serbs.

Despite of loving his country Alfred Redl gives inside information about the Austria-Hungary army movements to Russian spies when he is blackmailed that his homosexuality will be reveled. So the person who is appointed to find the scapegoat is now hunted down and put behind the bars. This act of treason costs his life and the rest happened is the history.

Seen somewhere this guy, Klaus Maria Brandauer. He played as Nero in the famous Quo vadis and in Mephisto.

The film is not preachy or doesn't take a stand whether Redl is good or bad, but it emphasizes that Redl played an important role in instigating the war, even without his knowledge. 

If you consider this film as historically accurate then this is a treasure film for conspiracy theorists.

What is your favorite world war film ? 

ஔவ் மச் வுட் வூட் எ வுட்சக் சக் (1977, ஜெர்மனி)

சமீபத்தில் ஸ்டிரொசெக் (Strosek) என்ற படம் பார்க்க நேர்ந்தது. அதில் வரும் ஒரு காட்சியில் ஏலம் விடுபவர் டண் டண் டண் என்று சரவெடி போல பேசுவார். அப்படத்தை இயக்கிய வெர்ன்ர் ஹெர்சக-ன் (Werner Herzog) ஒரு நெர்காணலை பார்க்கும்போது அவர் ஏலம் விடுபவர்கள் பற்றிய ஒரு ஆவணப் படம் எடுத்துள்ளார் என்று தெரியவந்தது.

44-நிமிடம் ஒடக்கூடிய இந்தப் படம் அமெரிக்காவில் உள்ள பென்சிலுவேனிய மாநிலத்தில் நடைபெரும் மாட்டுச் சந்தையில் எடுக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆங்கிலத்தில் Tongue Twister, தமிழில் ”நா நெகிழ்” வாக்கியங்கள் என்று கூறலாம். அப்படிப்பட்ட வாக்கியங்களை மிகவும் சரளமாக பேசுகின்றார்கள் இந்த ஏலம் விடுபவர்கள் (முதலாளிகள் அல்ல, ஏலம் நடத்துபவர்). ஒரு மாட்டை ஏலம் விட 30-seconds மட்டுமே எடுத்துக்கொள்ப்படுகிறது.

ஏலம் கோருபவரின் கண் அசைவு, விரல் அசைவுகளை வைத்து மட மட என்று பேசி ஏலத்தை முடிக்கின்றனர். மின்னல் வேகத்தில் வரும் இவர்களின் பேச்சைக்கேட்டால் நம் வாய் பிளந்து நிற்க்க வேண்டும்.

வெர்ன்ர் ஹெர்சக 

ஒரு வெற்றிப்படத்தை எடுத்துவிட்டலே சிகரம் தொட்ட சிங்கங்களாக உலா வரும் இயக்குனர்களிடையே வெர்ன்ர் ஹெர்சக ஒரு மாபேரும் சகாப்தம். 40-மேற்பட்ட திரைபடங்கள் மற்றும் ஆவண்படங்கள் எடுத்த இவரின் படைபுகளை தனி அகராதி போட்டு எழுதவேண்டும்.

Vote. DOT

DOT

ஓர்ஃபி நீக்ரோ ( 1959, பிரேசில் )

சம்பா நடனத்திர்க்கும் கால்பந்திர்க்கும் புகழ்பெற்ற பிரேசில் நாட்டு திரைபடத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்று எனக்கு ரெம்ப நாளாய் ஆசை. சிட்டி ஆப் காட் (City of God) பிரேசிலின் மிகவும் பிரபலமான படம். அதை தவிர்த்து வேறு படம் பார்க்க வேண்டும் என்று நான் தேடுகயில் கிடைத்தபடம் தான் “ஓர்ஃபி நீக்ரோ”.

போர்துகிஸிய மொழியில் எடுக்கப்பட்ட படம். ஏன் போர்துகிஸிய மொழி என்று நினைப்பவர்கள் இதை படிக்கவும், எனக்கு தெரியும் எனில் இரண்டு-மூன்று வரிகள் தாவி செல்லவும்.

இந்தியா எப்படி ஆங்கிலேயர்களிடம் காலனியாக இருந்ததோ, அதுபோல பிரேசில் போர்துகலின் காலனியாக இருந்தது. போர்துகிஸிய மொழி பிரேசிலின் தேசிய மொழியாகவே மாறிவிட்டது.

கதை

கிரேக்க நாட்டில் 8-ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஒவிட் (Ovid) என்பவர் எழுதிய Metamorphoses என்ற புத்தகத்தில் வரும் ஒரு பகுதியின் கதைதான் இப்படம்.

ஓர்பியஸ் (Orpheus) ஒரு மாபெரும் இசைக் கலைஞன். அவனது மனைவியான எருடைஸ் (Eurydice) பாம்பு கடித்து இறந்து விடுகின்றாள். மனம் உடைந்த ஓர்பியஸ் தான் இசையால் இறந்தவர்கள் இருக்கும் உலகத்துக்கு செல்கின்றான். அங்கு இருக்கும் கடவுளை தன் இசையால் வசப்படுத்துகிறான். ஆனால் ஒரு நிபந்தனையுடன் எருடைஸ்-சை அனுப்புகின்றனர். ஓர்பியஸ் முன்னால் செல்ல அவன் பின்னால் எருடைஸ் செல்லவேண்டும். அவர்கள் இருவரும் பூலோகம் சென்று சேரும் வரை அவன் அவளை திரும்பிபார்க்க கூடாது. 

கிரெக்க புராணகதையை இக்காலத்திர்கு எற்றவாரு பிரேசிலின் ரியோ-டி-ஜெனிரோ (Rio) நகரின் புறநகர் பகுதியில் எடுக்கப்பட்டுள்ளது. டிராம் (Tram) கண்டேக்டர்ராக இருக்கும் ஓர்பியஸ் மீரா என்பவளிடையே காதல். மீராவொ ஓர்பியஸ்சின் பணத்தின் மீதுதான் குறி. புகழ்பெற்ற ரியோ கார்னிவலில் (Rio Carnival) ஓர்பியஸ் எருடைசை சந்திக்க அவர்களிடையே காதல் மலர்கிறது. இதை தடுக்க மீரா முயற்சி செய்ய, இவர்களிள் யாருடைய காதல் வெற்றிபெற்றது என்பது தான் மீதி கதை.

சம்பா நடனம், இசை மற்றும் பிரேசிலின் புறநகர வாழ்கை என்று நிகல்காலத்திர்கு எற்றவாரு கிரேக்க புராணக்கதையெய் இழைத்திருப்பது மிகவும் அருமை.

Bijili, Sadak & Pani

Whose Sarkar Is It Anyway ?

Tried a cartoon after a long time!

This is 2-in-1 cartoon.. :-)

Vijay Meets Modi - The Game Changer

Vijay meets Modi, this meeting will play an important and decisive role in the coming election. 

How many agree? :-)

California To Chennai

Recently my bike (White Rabbit!) broke down. Like in the movie Padikathavan, I said and kicked it... Rabbit’tu start.. start Rabbit.. start.. startaaaa. There was no sign of life in it, not even an inch of ignition. I decided to punish it. Yes, I boycotted it for one week, I didn't even touch it. While it was bathing in the street dust, I would happily watch it suffer and took the bus to office.

It was a while since I travelled in the bus (Periya Zamindar parambaree). First day, just like a small kid, I grabbed a window seat and I was happy to take pictures using my mobile (You can find some of those here). I then noticed that almost every living! person in the bus, except the driver and the conductor sported a headset and they were listening to music. From the cheap Korean mobiles to swanky Apples, everyone had their own choice of headsets, some with small earphones and some with big headphones, like the ones used in a recording theater.

After two days, I joined their the club, Chennai MTC bus consumed me. I started looking for the songs in my mobile. Music is not my consistent pastime, even though I have wide variety of songs across genres, I hardly listen to it. Browsing through the songs I found this song. 

Now a small flashback, few years back, I started my first job in HCL. During our training, this song was sung by one of my batch-mate. I liked it then and downloaded the entire album. But as years past, this song was buried deep inside my computer’ hard drive and then into my mobile.

Back in the bus, I started listening to that song, once, then again, then again and then again and again. It went on non-stop. Same story for the next day too, same song, repeated. By fourth day, I almost got the entire lyrics. Although, I couldn't completely decipher the meaning of the song, I kind of liked it. It may be the singer’ voice or the guitar sound (I’m not even an music novice! to differentiate between acoustic and electric guitar!).

Without more suspense, this is the Hotel California from Eagles.

My interpretation, a man checks into a hotel, at first he feels everything is cool, then he experiences something bad\weird and tries to escape, only to realize later that he cannot leave the hotel.

I feel the same is applicable for me (almost everyone irrespective of the city). Cities are like heaven initially, it lures you first, you make all the effort to get into it. Once you are in, you long to go to your town\village (Orr Pasam), but you cannot leave, it becomes a prison. You become a prisoner and also a guardian. That’s the last line of the song,

‘you can check out anytime you like, but you can never leave’

If you haven't listened to the song yet then YouTube it “Hotel California”. On the dark desert highway…

**Image by the blogger :-)

ஒ லே துலாஃபலெ ( 2011, சமேன் )

சமேன் (Samoan) என்ற பெயரில் ஒரு நாடு உள்ளது என்று நம்மில் பலருக்கு தெரியாது. இப்படத்தை பார்ப்பதற்கு முன் எனக்கும் தெரியாது. நியூசிலாந்தில் இருந்தது சில ஆயிரம் கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது சமேன். அந்நாட்டிலிருந்து வெளிவந்த முதல் படம் தான் இது.

கதையில் வரும் நாயகனின் பெயர் சாலி (Saali). பரம்பரை பரம்பரையாக நாட்டாமை போன்ற ஊர்தலைவர் பதவி வகித்து வரும் குடும்பத்தைச்சார்ந்தவன். 

உயரம் குறைவாகவும், நன்றாக பேச தெரியாத சாலியை ஊர் மக்கள் மதிப்பதில்லை. அவனுடைய நிலத்தையும் அபகரித்து விடுகின்றனர். ஊர் இப்படி இருக்க வீட்டில் உள்ள அவனது மகளும் அவனை மதிப்பதில்லை. அவனுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆறுதல் அவனது மனைவி வைகா (Vaiga). 

தன் குடும்பத்தை எதிர்த்து சாலியை திருமணம் செய்துகொண்ட அவளை அவளது குடும்பத்தினர் ஒதுக்கி வைத்துள்ளனர். இந்நிலையில் எதிர்பார்க்காமல் நடக்கும் சம்பவத்தால் சாலி வாதாட வேண்டி வருகிறது. ஊர் மக்கள் யாரும் அவனுக்கு உதவாத நிலையில் அவன் எப்படி தனது தாழ்வு மனப்பான்மையில் இருந்து வெளிவந்தான் என்பதுதான் கதை.

சமேன் மக்களின் கிராமிய வாழ்க்கை மற்றும் அவர்களிடம் புதியமுறை கலாச்சாரம் எப்படி தங்களின் வாழ்க்கைத்தரத்தை பாதிக்கின்றது என்று நம்மால் பார்க்க நேரிடுகிறது. ஒரு நாட்டின் முதல் படம் என்று எந்த ஒரு ஆரவாரமோ, பிரம்மாண்டமோ இல்லாமல் மிகவும் எளிமையான கதையோடு எடுக்கப்பட்ட படம்.

Modi Meets Superstar

Who is Wave and who is Tsunami ?

Dial C for Central

I’m not sure about the other states in India, but in Tamil Nadu one can easily find a theater named “Central” in majority of places. Starting from Salem, which is the land of cinema halls (Once there were more than 100 cinema theaters in Salem), there is one named as Central in Coimbatore, which I think is still functioning. This is article talks about the Central theaters in Dharmapuri and Krishnagiri.

Both theaters have distinct features when compared to the others in the town. Dharmapuri Central is the eldest of the two, so let’s talk about it first.

Bioscopic Sound System

I was in Dharmapuri for my Under Graduation. This was the time when “The Matrix” was released and this was my first film in this theater. My friend who took me said it got a good sound system and it is the best in town. He also said it is the only place they sell black papered Chancellor cigarette!

We bought the ticket and went inside. He went straight to the stall to buy the cigarette. I started to browse through the trophies. Then they used to keep them in the descending order… 300 days, 200 days, 100 days trophies. Amidst the trophies, I found this writing “This theater is been installed with Bioscopic Sound System”. When the movie started I could feel the difference in sound (Remember there was no DTS/Dolby in the town then). When Morpheus started fighting Neo, I can feel the punches landing next to me and when Neo dodges the bullets, I felt the bullets went past me. There started the journey, whenever a Hollywood movie was released there in Central, my attendance was there without fail.

Panavision

Back in my hometown, Krishnagiri Central had already made an impact among the movie goers. Their sound system was so heavy that the Gandhi Nagar people living nearby the theater had raised a complaint to the municipality. 

For few months the sound system was in high decibels, this was a treat to the movie lovers, but then they had to cut-down the sound. This Central was called as Central Panavision. I asked the popcorn vendor about thingee, he said the projector lenses are from an American company called Panavision. I realize now that Panavision does manufacture these kinds of accessories, but they don’t sell it, all of their products are for rent, so I’m not entirely sure about the popcorn vendor’ story, but the screen size was the widest among the other theaters. The climax scenes in the movie The Abyss was awe-inspiring, it was a jaw dropping moment.

I went chill when I saw the re-released Evil Dead in 1990’s. To my knowledge Evil Dead was the only English film to have a huge cut-out (I now regret that I didn't have a camera then). When pan India releases of the Hollywood films were rare, Central went on to release Hollywood movies on the first day of the pan India release.

What once a movie lover’s paradise is now an urban ghost building. Closed few years back is now almost collapsed; only rats and snakes live there. When small town theaters are getting closed, they have to find some innovate ways to pull the crowd, but what can a theater owner do the name of innovation, when most of the films are cliched. These small town theaters are depended on good films.

Trivia

There is a theater named "K" in Krishnagiri. To my knowledge, I think this the only theater in India, in fact might in the world to have a shortest name with a single letter!!.

This April 18th is celebrated as Cinema Theater Day. This is the day when Swamikannu Vincent, the pioneer who built the first cinema hall in South India was born. This post is for the blogging contest by Cinema Theater Day www.cinematheaterday.in

If you are interested, write a post about your cinema theater experience and post it on www.cinematheaterday.in/blog-contest/

ஐ லவ் யு

ஐ என்றாலே “ஐ லவ் யு” என்று தான் நம்மக்களுக்கு தோன்றும். இந்த “ஐ லவ் யு” என்ற வார்த்தையை சினிமா தலைப்பில் எப்படி பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள் என்று பார்க்க ஒரு சிறு முயற்சி. அதன் பலனாக இந்த மாபெரும் பதிவு.

காதலுக்கு மரியாதை செய்து இப்பதிவை ஆரம்பிக்கிறேன்.

இந்த “ஐ லவ் யு” என்ற வார்த்தையை வைத்து எத்தனை படங்கள் வந்துள்ளது என்று பார்தால் வியப்பாக உள்ளது. உலக சினிமாவில் பல திரைப்படங்கள் இந்த வார்த்தையில் வந்துள்ளன. 

முதலில் இந்தியாவில் வந்த படங்களை பார்ப்போம்.

1979- சிரஞ்சீவி நடித்த தெலுங்குப் படம்.

1992- நம்ம ஊர் பிரசாந்த் நடித்த முதல் ஹிந்தி படம்.

2005- ஒரியா மொழியில் வந்த இப்படம் நம்ம இளைய தளபதி விஜய் நடித்த “துள்ளாத மனம் துள்ளும்” படத்தின் ரீமேக்.

2007- வங்காள படம். தெலுக்கில் தமிழில் வந்த “சம்திங் சம்திங்” ரீமேக்.

2012 – மற்றோரு வங்காள படம்

வேறு நாட்டுப் படங்கள்

1981 – பிரேசிலில் வந்த போர்துகிஸிய படம். போர்துகிஸ் பெயர் – Eu To Amo. சர்வதேச திரைப்பட விழவில் இதர்கு பெயர் “I Love You”

1986- பிரன்சில் வெளிவந்த ஃபிரென்சு படம்.

2002- சீனப் படம். மண்டிரியன் மொழியில் பெயர் – Wo Ai Ni. 

2005- குரேசியன் படம் – Volim Te

2007 – மோசம்பிக் நாட்டில் வந்த வசனமே இல்லாத படம்.

இதை தவிர,

PS, I Love You

I Love You, Phillip Morris

I Love You, Beth Cooper

I Love You, Man

I Love You, Anne

Mother, I Love You

Paris, I Love You (2006, France)

இரண்டு மணி நேரம் ஒடக்கூடிய இப்படத்தில் 18 குறும்படங்கள் உள்ளது. வெஸ் கேரவன் (Wes Carvan), அலெக்சாண்டர் பெயின் (Alexander Payne), கோயன் பிரதர்ஸ் (Coen Brothers), கஸ் வான் சேட் (Gus Wan Sant) போன்ற 22 இயக்குனர்களின் குறும்படங்கள் தொகுப்பாக வெளிவந்த படம்தான் பாரிஸ், ஐ லவ் யு.

இதை தொடர்ந்து நியூயார்க் ஐ லவ் யு, ரியோ ஐ லவ் யு போன்ற படங்கள் வெளிவந்தது. யாரவது சென்னை ஐ லவ் யு என்று எடுத்தால் நல்லா இருக்கும்.

Is this equation correct!!

Is this equation correct.

What do you think ?

ஏக் துஜே கே லியே (1981, இந்தியா)

ஏ வரிசையில் என்ன படத்தை பற்றி எழுதலாம் என்று நினைக்கையில் வந்த முதல் படம் “ஏக் துஜே கே லியே”. ஆனால் வேற படத்தை பற்றி எழுதலாம் என்று நான் இப்படத்தை ஒரமாக வைத்தேன். என்னுடைய தேடலில் எதுவும் சரிபடவில்லை.

தென்னிந்தியாவைச் சார்ந்த தயாரிப்பாளர் எல். வி. பிரசாத் ஹிந்தி படங்களும் தயாரித்து வந்தார். தமிழில் வெளிவந்த “மன்மதலீலை” தெலுங்கில் ரிமேக் செய்து சுப்பர் ஹிட் அனது. இதை பார்த்த பிரசாத் கமலிடம் கால்சிட் (call sheet) கேட்க, கமலோ பாலசந்தரை கை காட்ட, பாலசந்தர் கமலை மனதில் வைத்து எழுதினர் “மரோ சரித்தர”. படம் அதிரி புதிரி ஹிட். இவர்கள் அடுத்த இலக்கு பாலிவுட் (Bollywood). ஹிந்தியிலும் படம் சுப்பர் ஹிட். வடா பாவ் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த வாய்கள் திறந்து வடாக்கள் கிழே விழுந்தது.

ஒரு படம் வெற்றி பெறுவது சிரமம் என்றால் அப்படம் காலம்காலமாக மக்கள் மத்தியில் நிலைத்துநிற்க உதவுவது அப்படத்தில் வரும் மறக்க முடியாத காட்சிகள். அப்படிப்பட்ட மறக்க முடியாத காட்சிகள் நிறைந்த படம் தான் இது.

சிலகாட்சிகள்

நாயகன் டும் டும் என்று துணியை துவைக்க பக்கத்து வீட்டில் இருந்து அவனின் டும் டும் சத்தத்திற்கு நாயகியின் பதில் வருகிறது. காட்சியின் முடிவில் துணி கிழிந்தது தான் மிச்சம்.

காதல் வயப்பட்ட நாயகனும் நாயகியும் தங்கள் அறையில் உள்ள விளக்கை அணைத்து அணைத்து சிக்னல் கொடுப்பது.

நாயகியிடம் உள்ள நாயகனின் புகைப்படத்தை அவளின் அம்மா எரித்து விடுகிறாள். அந்த எரித்த சாம்பலை எடுத்து காப்பியில் கலந்து குடித்து விடுகிறாள் நாயகி.

இப்படி பலக்காட்சிகள் சொல்லிக்கோண்டே போகலாம்.

மரோ சரித்தரவில் கமல்-சரிதா ஜோடி, ஆனால் ஹிந்தியில் எனோ சரிதாவை மாற்றி விட்டர் பாலசந்தர்.

2-டெக்கேட்ஸ் (Decades) முன்னாடி வந்த 2 ஸ்டேட்ஸ் (2 States) படம் இது. பார்க்கவில்லை என்றால் முதலில் பாருங்கள்.

இப்படத்தை பற்றி விரிவாக வேறு ஒரு பதிவில் சந்திப்போம்.

எக்ஸாம் (2009, யுகே)

பெயரைக்கேட்டால் ஏதோ சிறுவர்கள் படம் என்று நினைக்க வேண்டாம். 

ஐந்து அல்லது ஆறு பேரை ஒரு இடத்தில் வைத்து ஒரு சுவிட்சுவேசனையும் (Situation) கொடுத்து அதிலிருந்து எப்படி தப்பிப்பார்கள் அல்லது ஒரு முடிவுக்கு வருவார்கள் என்பது போல பல படங்கள் உண்டு. உதாரணத்திற்கு ஈவில்டெட் (Evil Dead), கியூப் (Cube), டெவில் (Devil), ரோப் (Rope), 12 ஆங்ரி மென் (12 Angry Men) போன்ற படங்களை சொல்லலாம். பொதுவாக இப்படிப்பட்ட படங்களில் ஒரு வீடு அல்லது ஒரு அறையில் 5-6 பேர் என்று கதை அவர்களையே சுற்றி வரும். இந்த வரிசையில் வந்த படம் தான் எக்ஸாம் (Exam).

ஒரு பெரு நிறுவனத்திற்கு தலைமை நிர்வாகி (CEO) பொறுப்பிற்கு தேர்வு நடக்கிறது. கடைசி சுற்றுக்கு எட்டு பேர் தேர்ச்சி பெறுகின்றனர். இவர்கள் எட்டு பேரும் தேர்வு அறையினுள் நுழைவதில் கதை ஆரம்பிக்கிறது. தேர்வு நடத்தும் அதிகாரி இவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு வெள்ளை தாள் மட்டும் கொடுத்து கேள்வி என்று எதையும் கொடுக்காமல் தேர்வை ஆரம்பிக்கிறான். 

தேர்வில் சில விதிமுறைகள்

-அந்த வெள்ளைத்தாளை சேதப்படுத்தக்கூடாது.

-தேர்வு நடத்துபவரிடமோ அல்லது அங்கிருக்கும் காவலாளியிடமோ யாரும் பேசக்கூடாது.

-அறையை விட்டு வெளியே செல்லக்கூடாது.

தேர்வுக்கான நேரம் 80 நிமிடங்கள்.

பதிலை எப்படி எழுதுவது என்று எட்டு பேரும் குழம்பி நிற்கின்றனர். மேலே சொன்ன விதிகள் மீறப்பட்டு ஒவ்வொருவராக வெளியேறுகின்றனர். கடைசியில் எஞ்சியிருப்பவர் யார்? என்பது தான் மீதிக்கதை. 

வித்தியாசமான கதைக்களத்தில் அமைக்கப்பட்ட படம். ஒரு விடுமுறை நாளின் மாலை வேளையில் Relax-சாக பார்க்கலாம்.

Kojam Pose Kudunga Boss!!

Camera ready, situation ready, place ready. But pose kuduka allu than elle.. :-(  !!

Took this picture on Kandanchavadi foot bridge. Need two guys and one girl. Of course the girl has to wear a mustache as in the film Jules et Jim...

Who is ready??

ஊன் லைசின் ஃபோனோகிரஃபிக் (1999, ஃபிரன்ஸ்)

இந்த படத்தின் பெயரை அப்படியே தமிழில் மொழிபெயர்த்தால் வருவது ‘’ஒரு ஆபாசமான தொடர்பு’’. ஆபாசம் என்ற வார்த்தை சற்று ஆபாசமாக இருப்பதால் நாம் இதை சற்று மாற்றிக் கொள்வோம்.-’’ஊடலினால் உண்டாகும் உறவு’’. எனக்கு ஃபிரெஞ்ச் தெரியாது. ஆனால் இப்படத்தை பார்த்தபின் “ஊடலினால் உண்டாகும் உறவு” என்பது தான் பொருத்தமாக இருக்கும்.

நத்தாலி (Natalie) மற்றும் செர்ஜி (Sergi)-யை தனித்தனியே ஒருவன் பேட்டி எடுக்கின்றான். படம் ஆரம்பம் முதல் இறுதி வரை இப்பேட்டி வருகிறது. இடையிடையே ஃபிளாஸ்பேக்கில் (Flashback) அவர்கள் இருவரும் எப்படி சந்தித்தனர், என்ன செய்தனர், அவர்கள் உறவு என்ன ஆனது என்று சொல்லி கதை நகருகிறது.

உடலுறவில் பல கற்பனைகள் (Fantasy) கொண்ட நத்தாலி ஒரு பத்திரிக்கையில் அவளின் கற்பனை பற்றி விளம்பரம் கொடுக்க அதை பார்த்த செர்ஜி அவளை தொடர்பு கொள்கிறான்.

பெயர், என்ன தொழில் செய்கிறார்கள், சமுதாயத்தில் அவர்களின் நிலை, குடும்பநிலை, எங்கு வசிக்கிறார்கள் என்ற எந்த விவரங்களையும் அவர்களுக்கிடையே பகிராமல் (நமக்கும் பகிராமல்) தொடர்ந்து வாரம் ஒரு முறையோ அல்லது இரண்டு முறையோ சந்தித்து தங்களது ஆசையை நிறைவேற்றிக்கொள்கிறார்கள்.

பொதுவாக காதலில் உண்டான உறவு ஊடலில் முடியும். ஆனால் இங்கு ஊடலில் ஆரம்பித்து காதலில் முடிகின்ற வேளையில் எதிர்பாராமல் நடக்கும் ஒரு சம்பவத்தில் அவர்களிடையே ஒரு மனமாற்றத்தை உண்டாக்குகிறது.

அச்சம்பவம் திகிலூட்டும்படியாகவோ, அதிர்ச்சியூட்டும் படியாகவோ அல்லது திடீர் திருப்பமாகவோ இல்லாமல் வெகுசாதாரணமாகவும் அதே நேரத்தில் அழுத்தமாகவும் நிகழ்கிறது.

தலைப்பை பார்த்து பயந்து ஓடாமல் எல்லோரும் (வயது வரம்பிற்குட்பட்டு) பார்க்க வேண்டிய படம்.

உன்னால் முடியும் தம்பி (1998, இந்தியா)

அ முதல் ஃ தொடரை தொடர்ந்து எழுதுவதற்கு எனக்கு நானே சொல்லிக்கொள்ளும் வார்த்தைகள் தான் “உன்னால் முடியும் தம்பி”. அதுவே இப்பதிப்பின் பெயராகவும் படத்தின் பெயராகவும் வைத்து எழுதுகிறேன்.

சமுதாயத்தில் இருக்கும் எழை பணக்காரன் மற்றும் சாதிய எற்றத்தாழ்வுகளை பேசும் இப்படத்தில் முதல் காட்சியில் வரும் நிகழ்வு படம் முழுவதும் நம் கதாநாயகனை தொடர்ந்து வருகிறது.

குளத்தில் உள்ள படிகட்டுகளில் கண்பார்வையற்ற ஒரு பிச்சைகாரிக்கு ஒரு வாழைபழம் கிடைக்கிறது. அதை எடுக்க முற்படும் போது கை தவறி அடுத்த படிகட்டில் விழுந்து விடுகிறது. இப்படி தவறி கொண்டே இருக்கையில் நம் கதாநாயகன் (சிறுவன்) இதை பார்த்துக்கொண்டே மந்திரத்தை சொல்லிக்கொண்டு நடந்து செல்கின்றான்.

பிச்சைகாரி பழத்தை எடுப்பாளா என்று கண்களில் ஒரு குறும்பு பார்வையும் நமட்டு சிரிப்புமாய் நடந்து செல்லும் சிறுவன் அவளுக்கு உதவி செய்யாமல் கடந்து செல்கின்றான்.

பொதுவாக ஒரு படத்தில் கதாநாயகனை அறிமுகம் செய்யும் போது பிறருக்கு உதவி செய்பவனாக சித்தரிப்பது வழக்கம். அப்பேர்பட்ட திரைப்படங்களுக்கு நடுவில் இப்படத்தில் பாலசந்தர் வழக்கம்போல் வித்தியசமாக நாயகனை சித்தரித்துள்ளார்.

இப்படத்தை பற்றி விரிவாக வேறு ஒரு பதிவில் சந்திப்போம்.

ஈட் (1963, அமெரிக்கா)

அண்ணாத்த படத்த பத்தி வசிக்கறதுக்கு மின்னால இத்த படிங்க.

வொரு வார பத்திரிகைல எல்லா பேபரும் வைட்டா (white) கீது. அட்டையில அந்த புக்கோட பேரு தவுர வேற ஒணீயும்மில்ல. இப்படி ஒரு புக்கு (பத்திரிக்கை) ஒரு தபா னெஜம்மாலும் வந்திசீ. இந்த நியுஸ்ச ஒரு ஓரமாவுட்டு படத்த பத்தி பாக்கலாம்.

Underground film-ன்னு இந்த படத்த சொல்லுவாங்க. 1963-ல அன்டி வார்ஹல்-ன்னு (Andy Warhol) ஒரு படம் வரையருவன் எடுத்த படம்தான் ஈட் (Eat).

படத்துல பாத்த கதை ஒணீயும்மில்ல. ராபர்ட் இண்டியான-னு (Robert Indiana) ஒருதன் காளாண்னை (Mushroom) துன்றான். அவன் காளான் துன்றத சொக்க 45 நிமிசம் படத்துல ஒடுது. அப்பல அப்பப்போ அவனோட பூன குறுக்கால வந்துட்டு போகுது. அவ்வளதான் வேர எதும் இல்ல. அட சவுண்டுகூட இல்ல பாஸ்.

Anti films-ன்னும் வகேரவுல அன்டி வார்ஹல் மூணு படங்கள எடுத்துருக்கான்.

• கிஸ் (Kiss, 1963)- வேற என்னக்கிதபோது 50- நிமிசம் கில்மாவ கிஸ்சுங்க தான்.
• ஸ்லிப் (Sleep, 1963)- இது மகா பேஜாரான படம். 6-ஹவர் ஒருதன் ஜபர்தஸ்தா தூங்குறத  மட்டும் தான் படம்.

மின்னால சொன்ன அந்த புக்கு பேரு துக்ளக். எமர்ஜன்சி டைம்முல சோ கவர்மெண்டுக்கு எதிர இப்படி வயுட் பேப்பரை மட்டும் வெச்சி வெளியிட்டாரு.

Andy Warhol - அன்டி வார்ஹல்

அன்டி வார்ஹல் பண்ணது எதோ பிக்காளி பசங்க கணக்க மொக்க போடுரான்னு நெனச்ச பிரிய வுடுங்க, பிலிங்கஸ் வேணாம். இல்ல அவன் எதோ கருத்து சொல்ல வரானு நெனச்ச think-பண்ணி பாருங்க. இப்போ என்ன free-யவுடுங்க. நான் ஜகா  வாங்குரென்.

இல் கன்போமிஸ்டா (1979, இத்தாலி)

இத்தாலி என்றாலே நமக்கு நினைவிற்கு வருவது பைசா கோபுரம் மற்றும் சாப்பிடும் பீட்சா. ஆனால் இத்தாலிய சினிமா ஐரோப்பா மற்றும் உலக திரையுலகில் ஒரு தனிமுத்திரையை ரொம்ப காலமாக பதித்து வருகிறது. லா டோலே விட்டா (La Dolce Vita), பைசைக்கிள் தீவ்ஸ் (Bicycle Thieves) போன்ற திரைப்படங்கள் உதாரணம். இவ்வரிசையில் உலக திரைப்பட ரசிகர்கள் கொண்டாடும் படம் தான் இல் கன்போமிஸ்டா (Il conformista).

அல்பட்டோ மரொவியா (Alberto Moravia) எழுதிய நாவலை படமாக எடுத்திருப்பவர் பெர்னாடோ பெட்ரோலுச்சி (Bernardo Bertolucci).

இரண்டாம் உலகப்போரின் போது பாசிசத்தின் (Fascism) பிடியில் இத்தாலி உள்ளது. மார்சிலோ (Marcello) என்பவர் பாசிஸ் ரகசிய காவல்துரையில் உளவாளியாக இருக்கின்றான். இடதுசாரி சிந்தனை உள்ள தனது கல்லூரி காலத்தின் பேராசிரியர் குவாடிரியை (Quadri) கொலை செய்ய மார்சிலோவுக்கு கட்டளை இடப்படுகிறது.

Flashback மற்றும் நிகழ்காலத்தில் மாறி மாறி சொல்லப்படும் கதையில் மார்சிலோ சிறுவயதில்பட்ட பாலியல் துன்பங்கள், திருமண பற்றிய அவனின் அபிப்ராயம், கத்தோலிக்க கிறிஸ்துவ மதத்தில் அவன் கொண்ட நம்பிக்கை, பாசிஸம் கொள்கையில் அவனின் பிடிப்பு என்று ஒரு மனோநிலை ஆராய்ச்சியையே நடத்தி விடுகிறார் இயக்குனர்.

கதை இப்படி முன்னும் பின்னும் நடந்து கொண்டிருக்க கதை படமாக்கப்பட்ட விதமோ அதிரிபுதிரி. கோணலான கேமரா கோணங்கள், வெளிச்சம்-நிழலின் விளையாட்டு, நிறங்கள் பயன்படுத்திய விதத்தில் புதுமையகவும் அதே போல் மிகவும் நேர்த்தியாக படம் எடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இப்படிப்பட்ட சின்னச்சின்ன காட்சிகள் படத்தை மெருகூட்டுகிறது. உலக சினிமாவை நேசிப்பவர்கள் பார்க்க வேண்டிய படம்.