Chennai Rains\Flood - November & December 2015

Rain water has been receded. The North East monsoon is believed to be over, unless there is a sudden change in the BoB climate. Weathermen like IMD Ramanan is preparing for his retirement and Tamilnadu weathermen Pradeep John who was a household name then is slowly forgotten. We can forget everything, but the flood water mark in our walls will keep reminding us about the haunting days.

A survey done via social media crowd sourcing revels that about 60% of houses (Ground floor) were invaded by the rain\flood water at least once. Further splitting up this data revels about 24% of houses (Ground) were flooded thrice. 

Table- Number of times the rain water occupied your house (ground floor houses in Chennai) during November & December rains.

A middle class family, living in the ground floor had to spend a minimum of 5K-10K on repair or rebuying the lost things. Ramesh, my friend is residing in the ground floor had to endure the water invasion thrice (Nov 13th, Nov 22nd and Dec 1st). Water drained in one day on Nov 13th and 22nd, but on Dec 1st rain/flood it took three days to drain. 

Is Chennai so vulnerable, that its rain water drain system couldn’t handle 25 cms of rain in a day?. 

No, Ramesh’ house is not in low lying area. Their house was never flooded; he blames at  the metro road barricade (road separator) on 100 ft road and the Arumbakkam metro station which is partially built on the Virugambakkam-MMDA canal. He says the metro barricade on the road doesn’t allow the rain water to move across the road (left to right). So when one side of road is over 3 feet of water, the other side had no water logging. In total Ramesh and his family had to spend six days out of their home. He and his family had to stay in their neighbor house which is in the 1st floor. There are lakhs of people like Ramesh who got affected thrice.

December 1st – The Climax

It was once bitten, thrice shy for Chennaities. The December 1st & 2nd rains made everything\one stand still for few days. The below map will show the level (As on Dec 2nd morning) of water logging in the areas marked. Mouse over the mouse pointer will tip you the Feet (ft) – Area name (Ex – “3ft – New Avadi Road”). More information can be obtained by clicking on the location.

If you want to record your data, you can use this form - http://goo.gl/forms/KAjD2fvNyf

To access the cleaned raw data for the below map - Click here 

..
** Above image and the map is by the blogger
** All data are crowd sourced via online and not verified physically. Use at your own discretion. 

Chennai Waterlogging on 2nd December

நவகரகங்கள் TO பாரதவிலாஸ்

இந்த கதை, நவகரகங்களாக இருந்த ஒரு அப்பார்ட்மெண்ட்வாசிகள் (apartment) எப்படி பாரதவிலாஸாக மாறினார்கள் என்பதை பற்றியது.

ஒன்பது குடும்பங்கள் இருக்கும் இந்த அப்பார்ட்மெண்ட் கிட்டத்தட்ட 5000 சதுர அடி இருக்கும். தரைத்தளத்தில் உள்ளவர்கள் எப்போதும் எதிரிகள். முன்னாள் செயலாளருக்கும் இன்னாள் செயலாளருக்கும் இடையே பனிப்போர். சிரிக்க சிரிக்க போசினாலும் எதிர்நிச்சல் சௌகார் ஜானகி போல ஜாடமாடையாக போட்டு வாங்குவார்கள். ஆண்களுக்கு பைக் பார்கிங் (bike parking) எப்போதும் பிரச்சனை, பெண்களுக்கு துணி காய வெய்க்கும் கொடிக்கு சண்டை. தலைமைச் செயலக செயலாளர் கூட தோத்துடுவாங்க, அப்படி ஒரு ரோல்ஸ் (Rules). போட்டிப்போட்டு டிவி சவுண்டு வெப்போம். இதில் ஒரு ஹால்லேலூயா குடும்பம் வேற. அப்பார்ட்மெண்ட் பில்டிங்க்கு repaint அடிப்பதுக்கூட இன்னும் ஒருமித்தக்கருத்துக்கு வராதவர்களை இந்த மழை ஒன்று சேர்த்து வைத்துவிட்டது!

முதலில் ஒன்று சேர்ந்தது, தரைத்தளத்தில் இருக்கும் இரு துருவங்கள். விடாமல் நான்கு மணி நேரம் கொட்டிய மழையால், தெருவில் இருந்து மழைநீர் வீட்டுக்குள் வந்தது. மணி அப்போது நள்ளிரவு 1 AM. ”சார், எல்லா திங்ஸயும் (things) எடுத்து மேல வெச்சிக்கோங்க..” என்று சொன்னதில் ஆரம்பமானது இவர்களின் லா,,லாஆ..லலாஆ..லா.

தரைத்தளத்தில் இருந்த மூன்று குடும்பமும், முதல் தளத்திர்க்கு தஞ்சம் புகுந்தனர். தென் கொரில்லா, சாரி தென் கொரியா – வட கொரியாவாக சண்டைப்போட்டவர்கள் விருந்தாளிகள் ஆனார்கள். நள்ளிரவு ஒரு மணிக்கு என்ன அஜித்-விஜய் பற்றியா பேச முடியும். நம் அரசியல்வாதிகளின் கையாலாகத்தனம் பற்றி ஒர் - இரு வார்த்தைகளை பேசிவிட்டு எல்லோரும் சத்தமில்லாமல் குறட்டைவிட அரம்பித்தனர். நிம்மதியாக உறங்கியவர்களும் அடுத்த நாள் முதுகேலும்புகள் உடைவதுபோல வேலை இருக்கும் என்று தெரியாது.

விடிந்ததும், பெரு மழைவிட்டது. தேருக்கள் ஆறாக மாறின. மெயின் ரோடு கடலாக மாறின. பானிபூரி கடை நடத்தும் பீகாரிகள் இந்த மழை வெள்ளத்தில் டீ, காபி விற்க ஆரம்பித்தார்கள்!. பால் packetகள் விற்பனை பறந்து, நம்ம அப்பார்மெண்டில் சமூக சமையல்! வீட்டுக்கு வீடு உணவுகள் பரிமற்றப்பட்டன. 

4 PM – தேருவில் மழைநீர் வடியவேயில்லை. EB மீட்டர்கள் தண்ணீருக்குள் இருக்க, current வந்த என்ன ஆகும் என்ற விவாதம் கிளம்பியது. திடீர்னு power வர, ஆர்வ கோளாரு ஆண்டிகள் well water motor போடலாம் என்று புறப்பட, செயளாளர் shutter பொட்டு “யார் அங்கே, tester கொண்டு வாருங்கள்” என்றார். கேட்ட, கீழ நிக்குற தண்ணீயில் tester dip பண்ணிபாக்கலாம் என்றார். ங்ங்ங். நல்லவேளை அதுக்குள்ள power பொயிந்து. சபாஆஆ. விபரீத விளையாட்டு முடிவுக்கு வந்தது.

இருண்டதும் ஒளி பிறந்தது. தேருவில் மழைநீர் வடிய ஆரம்பித்தது. Current இல்லாத போது வீட்டில் இருக்கும் நீரை வேளியேற்றுவதற்க்கு ஒரே வழி பக்கேட்டில் (bucket) எடுத்து ஊத்துவதுதான். இது பாகீரத பிரயத்தனம். நம்மால் முடியும், நமக்கு நாமே என்று சொல்லி நாங்கள் எல்லோரும் இடுப்பில் கைலியும் கையில் வாலியுமாக புறப்பட்டோம். 

         “..எ வரான்டா.. இவன் எம்.ஜி.ஆரும் பேரன்தாண்டா..” என்ற பாட்டை இந்த சீனுக்கு BGM போட்டுக்கோங்க. 

பல ஆயிரம் பக்கேட்ஸ் (buckets) வெளியேறிய பின்பும் நீர் குறைந்ததாக இல்லை. தேருவில் பொறவங்க வரவங்க விதவிதமா ஐடியா கொடுத்தாங்க, சிலர் முடியாதுன்னு கிண்டல் அடிச்சாங்க. நாங்கள் ஒருவருக்கு ஒருவர் உத்வேகம் கொடுக்க, தண்ணீர் பாதியாக குறைந்தது. காலையில் முற்றிலுமாக வடிந்தது. மழைக்கு முன் 2 – 3 அணிகளாக இருந்தவர்கள், இப்போது ஒர் அணியாக “நல்லதோரு குடும்பம்..” என்று பாட ஆரம்பித்தனர். இன்னும் எவ்வளவு நாள் இது தாக்கு பிடிக்குமோ!!

North East Monsoon Clicks

Few clicks from this monsoon season,

1. Helpless man in the rain

2. Auto's criss cross in rain 

3. Small drops. Small circles

4. Droplets

5. Flood

----

Evolution of Temples !

Recently had a chance to visit few temples around Chennai, not intentionally, but had to take my relatives around the place as they were new to the city. And, then this thought just flashed on how much the temples had changed in years. It is not like that I haven’t visited temples for long time, but the thought just flashed now. 

I’m not here to talk about the spirituals and bhakti or devotion towards god, but about the evolution or change which has happened in the place of worship. I might be wrong, but not completely wrong.

The sanctum sanctorum or easy to understand Garbhagriham is very accessible in our living rooms. Few years before that place was considered as  very holy and so no TV cameras were allowed to shoot. Even now an individual cannot shoot inside the temple, but a TV crew can shoot the very holy place and telecast it in their morning slot to give a daily dose of godly feature inside our living room. The whole part of abishekam is covered in detail. Some temples are feeding it via internet live. All this change happened in few years. At the age of selfies, no wonder if a temple asks the bhakths to pay a special fee and allow taking selfie with the main idol.

Prominent temple garbhagrihams are fitted with air conditioners. Necessity, life style and climate change! 

Some years before most of the temples wouldn’t allow men with their shirts on. This practice is non-existence now. Very few still follow. Contrary big shopping malls and cinema theaters doesn’t allow people wearing lungies now.

In Hindu religion they say there are 30x30 crores of gods (numbers may vary). So now there are these new temples popping up with new gods (which already exists in scriptures) with special features and to narrow down the bhakths prayer. And, most of the idols in these new temples are considerably bigger in size. Size does matter. So people want change, they want to pray to new gods.

Food is an important part. Even prominent temples in Tamil Nadu don’t serve free food, but in other states (like Karnataka) they do, with a catch- the eating place is depended on which caste you belong. I’m not sure about the situation now. Don’t get shocked there is this new age temple in South Chennai suburb which sells tea and popcorn inside the temple!

I haven’t done justice to the heading as it needs a vast subject matter. This is just my 450 words on it. There is so much to dig into this subject and I’m not an expert. 

Not to forget the big fish changes which were influenced by external factors like – Temple Entry Movements in Periyar time.

**Above pic from the blogger

Tolerance Level ?

Another post, yes, another BJP bashing. It looks like they are here as sea waves hitting the shore on and on. But we “pseudo-seculars” won’t leave you “pseudo-hindos” to let go with your disgracing remarks.

These “pseudo-hindos”, who are spread through various groups like BJP, Siva Sena, RSS, etc. are no-body in Tamil Nadu, but with the least number their act on projecting or presenting themselves in Tamil TV media is questionable.

Social Activists, Auditors, BJP Supporters, Modi Supporters are some of the tags given to them. Sometimes they are imported from other states!

Two unpleasant incidents happened last week in Puthiya Thalaimurai debate. Believe me, someone represented Siva Sena in the debate, wonder what is their agenda in Tamil Nadu. This guy named RadhaKrishnan, went too far and said to Gnani Sankaran that he will throw ink on him (Gnani) if he speaks against Hindus.

In another debate, Ramsubramanian from BJP opened his speech by wishing the viewers on Vijayadasami. He went head on with the anchor Karthekeyan and called media as “Prestitutes”, that too emphasizing it thrice. Ramsubramanian was a professor in New College, Chennai. Poor students.

For some time, Tamil Nadu BJP abstained from participating in Puthiya Thalaimurai debates, but since the elections are around in TN next year, they are back. Please guys, show some tolerance, at least in TV shows!

சார் நீங்க என்ன ஜாதி ?

சமீபத்தில் மத்திய அரசு அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும் ஒரு உறவினருடன் பேசும்போது அவர் தன்னுடன் பணியாற்றும் அனைவரையும் அவர்களின் சாதியின் பெயரைக் கூறிப்பிட்டுப் பேசினார். சம்பந்தமே இல்லாமல் இவர் எதற்கு சாதியை இழுக்கிறார் என்று நினைத்தேன். உறவினர் என்பதால் நான் அதற்கு எதிர்வினைக் கூற முயலவில்லை. 

வேறு பல சந்தர்பங்களில் நான் தெரிந்துக்கொண்டது- அரசு வேலையில் இருப்பவர்கள் அனேகமாக தங்களுடன் பணிபுறியும் சக ஊழியர்கள் எந்த எந்த சாதியினர் என்பதை அறிந்து அதற்கு எற்றாற்போல் செயல் படுகின்றார்கள்.

அரசுத்துறை இப்படி இருக்க தனியார் மட்டும் என்ன விதிவிலக்கா? சாதி வாரியான இட ஒதுக்கீடு இல்லையே தவிர சிலர் மனதில் சாதியையும் மதத்தையும் சுமந்துக்கொண்டு தான் இருக்கின்றார்கள்.

நான் கேட்ட சில “சாதி” ரிதியான வாக்கியங்கள்,

“..அவளுக்கு என்ன __ராச்சே. எங்க போனாலும் பொழச்சிப” 

“..இந்த __ பயலுங்களே இப்படித்தான்”

இப்படி சாதியை மேற்கொள் காட்டி ஒருவரின் character-ரை தீர்மானிக்கின்றனர். அரசுத்துறையில்லாவது application form முதல் எல்லா bio-date/profile formகளில் சாதியை கூறிப்பிடவேண்டும். ஆனால் தனியார்துறையில் அப்படி இல்லை. இப்படி இருக்கையில் எப்படி எப்படியோ துருவி அடுத்தவனின் சாதியை கண்டுபிடிக்கும் சகாக்களே வாங்குற சம்பளத்துக்கு கொஞ்சமாவது வேலை செய்க!!

Above picture by the blogger for illustration purpose only :-)

Mera Naam Joker

I seldom watch Hindi films. I feel there is a disconnect between the glittery Bollywood and real India. I may be wrong in my opinion, but the fact is I’m not completely incorrect.

I always thought Mera Naam Joker film belongs to comedy genre. That’s how the title sound and so the posters, but in turn the film went on to be a romance mixed with some philosophical tit-bits. There are very few films which are based on the circus as the backdrop, to name few- Aboorva Sagodargal (Tamil - 1989) and Parakum Paavai (Tamil-1966).

The running time of this film was over 4 hours. The one which I saw was little less than 3 hours and 30 minutes. In spite of being a lengthiest film, the story was engaging, no wonder Raj Kapoor and Abbas had worked on the script for years.

Mary (Semi Garewal), Marina, Meenu (Padmini)- all three receive letters from Raju (Raj Kapoor), that he is going to perform his last show in the circus, he invites all three to the show. These three women had played a significant role in Raju’ life. The show starts and the flashback rolls to showcase us on how these women played their part in this life.

So the plot is set- a hero to tell his past with three women, who influenced his life. All the major characters are introduced initially- A perfect act 1. As a school going kid, young Raju (Played by Rishi Kapoor) is infatuated towards Mary. This is a cat on the wall for the director- go too far, it becomes awkward or make it too light then the point could not be reached. This is carefully weaved, by not breaking it boundaries. David, the fiancé of Mary, identifies it and talk with Raju to get over this issue. Raju realizes that he want to be a joker. A small joker puppet follows him throughout the rest of the story as a metaphor of love. 

Back from the school, now as as a young man Raju joins Gemini circus, where he falls in love with Marina a visiting Russian performer, the love doesn’t last. He then moves out of the circus to meet Meenu. He helps her to realize her dream of becoming a film actress. Again here he had to sacrifice the small romance to a film actor. After these three stories the flashback is back to the final show (initial circus scene). So we are set to see something big to happen, but instead the final act closes as “POSITIVELY NOT” The End. 

After all the excellent dialogues, songs and the picturization- I was disappointed, since we still couldn't see a proper end.

The Burning Question !!

I don’t know how I landed in this place. Somehow they got hold of my number and called me for an interview. They were offering a position called as “political analyst”. It is a recently started news website, which is run by the expats who used to work for a leading English newspaper. They wanted to see my political thoughts, I said “frankly speaking, I don’t any idea of the present-past-or-future politics”, but they said “we the people don’t care”. I said “I don’t know neither the left, nor the right or the center of it”. The interviewer got irritated and he yelled “the buck stops here” and continued with the burning questions.

Interviewer :- Question No. 1 – According to you who is the worst Prime Minister India ever had?

Me:- (Silence)..hmmm

Interviewer :- OK. I’ll give you options- (a) VP Singh (b) Narasimha Rao (c) Nehru

Me:- There is no Modi in the options?

Interviewer:- No, he'll be available in the next question. If you want I will give a fourth option which is (d) None of the above.

Me:- Let me skip this and take the next question.

Interviewer:- Next question No. 2- According to you who is the best Prime Minister India ever had?

Me:- You have options or can I choose according to my wish?

Interviewer:- Your options are (a) Modi (b) Modi (c) Modi (d)..

Me:- (Interrupting) I will go for option (d) None of the above

Interviewer:- The fourth option (d) is All the above. Do you want to go with “All the above”?

Me:- I’ll skip this question and move to the next.

…........

..........

…..

The interview went on for an hour. They will let me know the result in a week for the next round!!

Smile at your own risk!

Here are few "politically correct" politics memes which I created in few months. Not sure how much of it will tickle your funny bone. Let me know, if you liked any! (Bear with typos).

1. You know who is the car! The police is not real.

2.  Ahhhhhhh (This is 100% real image)

 3. Whispers

4. The Preparation 

5. Deputy CM (Start with Stalin dialogue , then KK and then Stalin) 

6. Paasa Thalaivanuku (This was done on KK's birthday to say his prowess) 

7. The Agony 

8. Annee Manmohan Annee (When Modi met MMS after becoming PM)

9. Pothum Pothum 

10. Swacha Bharat 

11. Gold.. Gold (Not political though) 

12. MODIavatharam 

13. Who is kungfu? 

Vikram - Revisiting Tamil Films 9

When the techno music started to play in my play list, I thought I hadn’t seen this film for a long time. As usual of any Kamal film, I keep seeing in the forums about this film, they term it as “far ahead film”. 

A very distant memory of mine said that I had seen this film while it was released; my mom confirmed that she took me while I was a small boy. It stuck me- I was a Rajinikanth fan then, so I didn’t like Vikram even a wee bit and also I didn’t understand. Now seeing it for the second time after so many years, I still didn’t like this film, even after understanding what is meant by “Onboard computer”, “Password”, “Program”, “Inter Continental Ballistic Missile”. I guess these terms make this film as “far ahead film” and not the film as such.

I was particular to see (hear) the dialogues of Sujatha, but not much either, as the 1/4th of the film was in a fictional Salamia language!. The first 1/4th of the film was serious, and then latter it got completely changed into a B-grade James Bond spoof film. Sujatha proficiency in this film was only to add a new word to the Tamil lexicon – “Villaimagalin Payan”.

Every character went over board or too dramatic, except Sugirdharaja (Sathyaraj), because he is villain- he can go overboard and he got to. Mr. Rao (Or fondly called as Rayan by Sugirdharaja) is too innocent to be chief of Central Intelligence. Thangaraj (Ragavendra) is too modest to ride a bicycle (Oh, 1986, but he can still have the uncle's Bajaj Chetak). V K Ramaswamy, as a minister (must be Defense or Home minster) was too unintelligent to differentiate between a nuclear arsenal and Sivakasi cracker!. Vikram (Kamal) was more arrogant or to be precise he was like a “arrogant kid” first and in the later half I guess he fell for Dimple Kapadia (off screen!)

I thought Sriharikota was to be satellite launching station. Mr. Agni Putra was a laughing stock. How can they transport a missile and its nuclear device in the same vehicle, all ready to launch!. There is no GPS system for Mr. Agni Putra, but once it is launched they can track it (The final scene when kapal and Rao see in the monitor). Here in this scene, if Illayaraja hadn’t played the “relief” background music, we couldn’t have comprehended what is going on. And those Salamia guards, uffff, even Ommakutchi Narashiman would have kicked them to their grave.

Few likable- Songs and its lyrics. The title song picturisation.

Check its Wikipedia page. Someone had narrated the story better than the film.

https://en.wikipedia.org/wiki/Vikram_(1986_Tamil_film)

Other Tamil films you might be interested from this "Revisiting" series- Manal Kayaru, May Madham, Taj Mahal, Baasha, MMKR, Hey Ram, Sabapathy, Raja Paarvai.

**Above pic a snapshot from the film. Design cut-paste by the blogger

Raja Paarvai - Revisiting Tamil Films 8

The film starts with unusual titling; it just lists the names of the people who worked in the film, without mentioning their line of work.

Raja Paarvai stands tall from the first scene, considering that was the period when the likes of the Mahendrans, Balumahendras and Bharathirajas were making waves in Tamil cinema. Kamal would have thought that he shouldn’t be left behind; roped with his mentors Ananthu and RC Shakthi to make this film. This was the first of the many films he had to work with Sangeetham Srinivasa Rao.

Sans Kamal’s visually impaired characterization, the story will be the same old love story, which has been tried and tested formula. Technically this film should stand apart from the early 1980’s films, especially in film editing. Split cuts were widely used- the audio of the next scene starts before the current scene actually cuts away. This gives a fastness to the film, which is otherwise a little slow paced or no masala elements.

There are few scenes in which the audio of the current scene and the next scene is matched or same. Example, after Ragu finishes his first instrumental in the school stage, the indistinct muttering sound of the theater audience is overlapped by the similar gabbling noise in the market on the next scene as Ragu walks to his room.

To illustrate the same technique, there is a scene when Cheenu (Y. G. Mahendran) and his friend’s sniffs (like a dog) at the whisky bottle and the next scene start with a dog panting.

Cutting into darkness is another technique which is used here; this is widely used in Hitchcock’s Rope. Example- When Nancy (Madhavi) meets Ragu in his room for the first, at the end of the scene the power goes off and it becomes dark, cut to next scene, the camera starts with the Nancy’s black hair as she walks off from the camera to reveal it as another location.

Another example, when Raghu explains his past life to Nancy as they walk into the darkness of the Woodlands hotel lounge and next scene starts with the flashback- camera facing Ragu (Kid) head.

There is a moment when the slow-motion is used in a unique way. When Nancy is waiting for her father to leave the home, she is very anxious, so that she can leave to see Ragu, but from her point of view, her father is taking more time to do his routines. We see all his actions in slow-motion, whereas on the same shot on the other end, Nancy movements are normal. 

Initial days of Thota Tharani, he started to change the urban home interiors- big ball shaped lights, mattress without the cot, Ragu room- a wall made up of windows.

Not to forget the music by Illayaraja. For me Andhi Mazai Pozhigiradu is a neck-and-neck race between Illayaraja and Vairamuthu. Whereas Azage Azagu was a lyrict’ film song. 

I read somewhere the final church scene looks similar from the Hollywood film The Graduate (1967), even if it is so, it doesn’t matter as the end was apt. Somehow it also reminded Goutham Vasudev Menon’ Minnale (2001).

**Above is the fan-made poster. Photoshoped from original poster by this blogger.

Other Tamil films you might be interested from this "Revisiting" series- Manal Kayaru, May Madham, Taj Mahal, Baasha, MMKR, Hey Ram, Sabapathy.

மணி ரத்னம்: ஒர் உரையாடல்

நான் உங்க எல்லா படத்தையும் பாத்ததில்ல..

நான் உங்க தீவிர ரசிகனும் இல்ல..

ஆனால் இந்த புத்தகம் படிச்சப்புறம் இதேல்லாம் நடத்துடுமோனு பயமா இருக்கு!

மேலே கூறியுள்ளது இந்த கட்டுரையை கொஞ்சம் டிரமாடிக்க (dramatic) தொடங்க வேண்டுமேன்று தோன்றி எழுதப்பட்டது. அதில் வேறு பார்வை மதிப்பு ஏதும் இல்லை. 

மணி ரத்னம், ஏ. ஆர். ரஹமான், பி. சி. ஸ்ரீராம் போன்றவர்களின் டி.வி. பேட்டிகளை நான் கஷ்டப்பட்டுதான் பார்ப்பேன். அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என்று எனக்கு புரியாது. அவர்கள் வாயில் இருந்து வரும் வார்த்தைகள் அவர்கள் வாயிலேயே முடிந்துவிடும். அப்படிப்பட்ட ஒருவரைப் பற்றி சுமார் 500 பக்க புத்தகமாக எழுதுவது ஒரு பெரும் முயற்சி.

மணி ரத்னத்தின் திரைகதை எழுதும் முறையைப் போலவே இந்த புத்தகமும் முதலில் ஆங்கிலத்தில் பரத்வாஜ் ரங்கன்னால் எழுதப்பட்டது. பிறகு அரவிந்த் சச்சிதானந்தம் தமிழில் மொழிப்பொயர்த்துள்ளார்.

தலைப்பில் உள்ளது போலவே புத்தகம் கேள்வி-பதில் நடையில் உள்ளது. ரங்கன் கேள்வி கேட்க மணி ரத்னம் பதில் கூறுகின்றார். ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் ஒரு படத்தைப்பற்றி விவாதிக்கின்றனர். பல்லவி அனுபல்லவி, உணரு, பகல்நிலவு, இதயகோவில் மட்டும் ஒரே அத்தியாயத்தில்.

முகவுரை எழுதியிருப்பவர் ரஹமான். மிகவும் வெளிப்படையாக எழுதியுள்ளார். இளையராஜா எழுதியிருக்கலாம்!

தான் வளர்ந்த சுழ்நிலை, படிப்பு, குடும்பம், திரைப்படத்துறைக்குள் நுழைந்ததும் சந்தித்த தோல்விகள், வெற்றிகள் என்று தொடங்குகிறது. 

ஆரம்பக் காலத்தில் தனக்கு ஊக்கம்மளித்த பாலு மகேந்திரா, பாரதி ராஜாவைப் பற்றி கூறிப்பிடுள்ளார்.

ரங்கன் எழுதிய முன்னுரையிலேயே தெரிந்துவிடும் அவர் எப்படி மணிரத்னம் என்ற ஆளுமையின் மீதும் மற்றும் அவரது படங்கள் மீதும் ஈர்க்கப்பட்டுள்ளார் என்று. இந்த ஈர்பாலோ அல்லது ஒரு சினிமா விமர்சகர் என்ற தனது ஆளுமையை நிருபிக்கவோ சில சமயம் துருவி துருவி உள்ளார்ந்த குறியிடுகள் உள்ளக் கேள்விகளை கேட்கும் போது, மணிரத்னம் அதர்க்கு ‘என் நீங்கள் அறிவுஜீவித்தனமாக தேவையற்றதைப் பேசுகிறிர்கள்’ என்பது பொன்ற பதில் கூறுவது அருமை.

இளையராஜவின் assembly line போன்ற வேகத்தில் எப்படி பின்னனி இசையமைப்பார் என்பதை சுவாரசியமாக பகிர்கிறார்.

மேலும் ராஜவும் ரஹமானும் வேலைச் செய்யும் விதத்தைப்பற்றி விவரித்துள்ளார். பி. சி. ஸ்ரீராம், தோட்டதரணி, சந்தோஷ் சிவன், கமல், ரஜினி போன்றவர்களிடம் பணியாறியதைப்பற்றி பகிர்ந்துக்கொள்கிறார்.

என்னதான் நாம சினிமாவை துரத்தி துரத்திப் பார்த்தாலும் சினிமாவைப்பற்றி (கிசுகிசு போன்றவையல்ல..) படிப்பது எளிதல்ல. பெரும்பாலும் சினிமாவைப்பற்றிய கட்டுரைகளும் புத்தகங்களும் factualஆக அல்லது அப்படங்கள் எப்படி உருவாகியது என்று மட்டும் இருக்கும். Character study (கதாப்பத்திரத்தை ஆராய்வது) இருக்காது. அவ்வளவு ஏன் வாராவாரம் வரும் சினிமா விமர்சனகளிளும் character study இருக்காது. ஆனால் இதில் சில முக்கிய படங்களுக்கு ரங்கனும்-ரத்னமும் அந்த அந்த படங்களில் வரும் முன்னனி பாத்திரங்களின் தன்மைகளைப் பற்றி விவாதித்துள்ளார்.

ஒரு விஷயம் தெளிவாகிறது. மணிரத்னம் தன் படங்களின் மூலமாக யாரையும் மாற்ற வேண்டும் அல்லது எதாவது message சொல்லவேண்டும் என்று எப்போதும் எடுத்ததில்லை. புளித்துப்போன பழய பாணியை பின்பற்றாமல் மாற்று (சில சமயம் புதியது) சிந்தனைக்கு தன்னைத்தானே ஆட்கொள்கிறார். இதையேத்தான் அவரது படத்திலும் எதிரோலிக்கும். இதை மீறியும் மணிரத்னம் template என்று ஒன்று உள்ளது. அது வேறு விவாதத்தில் பார்க்கலாம்.

புத்தகத்தில் இருந்து சில,,,,

Budget காரணமாக பல்லவி அனுபல்லவிக்கு ராஜா வாங்கிய சம்பளம் அவர் அப்போது வாங்கியதில் 5ல் ஒரு பங்கு சம்பளம் மட்டுமே.

‘எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு ஓடிவிடப் போகிறேன்” என்று சொன்ன மணிரத்னாத்தை இழுத்து பிடித்து பல்லவி அனுபல்லவியை முடிக்க செய்தவர் பாலு மகேந்திரா.

மசாலா என்பது என்ன கெட்டவார்த்தையா? அது ஒரு flavor.

எஸ்தர் என்ற சிறப்புக் குழந்தையை வைத்து 2-3 நாட்கள் test shoot எடுத்தோம். அதை வைத்து ஷாமிலியை நடிக்க வைத்தோம். 

Hitchcock போலச் செயல்பட வேண்டும் என்ற ஆசை எனக்கும் இருக்கிறது. ஆனால் நான் Hitchcock இல்லையே.

Some Vetti Clicks - 3

It's been a while since I wrote something, so to overcome the block or to break the ice in my blog, I'm posting few pics which I took recently.

These are playing with the light and shadow. Please excuse me for the darkness.

--1. Marina Lighthouse--

--2. Dark Building--

--3. Water Jug--

--4. Railings-- 

--5. Window--

--6. Your Cameraman--

20 Years of Internet in India

Today as we celebrate 69th Independence day, this day also marks the 20th anniversary of public internet access in India (VSNL opened Dial-up lines). It all started in August 15th, 1995 when the dial-up lines were leased at huge price. 

For a guy who was then in a little town like me, it took some time for me to access it in the name of internet cafes. In fact it took years. It was then the year 2000. My UG mate, Evan, who took few of us to a browsing center in Dharmapuri, as he had already got some hands to the internet. There were four of us and the cafe was almost 5x5 in size. We had to wait for our turn as there was only one computer and it was occupied by some fellows who were glued to the screen!. Being in 2nd year CS graduation, computers were not new to us, in college we were feverishly working on programming languages (FoxPro, COBAL...), but internet was all new.

We created email ID's in usa.net (I felt as if I became an American!). We used ask our friends about the websites (email web client) they had email account and next time when we visited the cafe, we created an account in the new website. Yahoo was a rock star, since it had everything in it, they called it as portal. Indian version of it was Rediff and Indya. It didn't take long for Tamil Cinema to weave a story along the Internet (Kadalar Dhinam), the cracking dial-up tone, became a BGM for a song (Oh Maria..).

AltaVista was my first search engine, but before I got used to it Google swallowed the market. When the Dial-up cafes made way for DSL (Brand Dishnet by Sterling). They also came with a book written by Sujatha (Veetukkul Varum Ulagam) on the internet concepts in Tamil and there were other Tamil computer magazines which had exclusive columns on internet. I had a handwritten database of websites in a diary- the pages were marked alphabetically. Slowly the internet was occupying our life, and I was not an exception. Good or bad, it was all there available.

After PG, job search (posting for job) was easy by a click of the button using job sites (Clearing interviews were a mountain). Yahoo job forums such Chethana was a cornucopia of jobs, but still had to rely on Wednesday Opportunities by The Hindu!. My entire career, even till now is been knitted around the internet. I spent my initial months to help assist faceless people to install modems and routers, while I haven't actually done it in real. Switching jobs and companies, but still internet is there with me. Like me, for most of my friends, internet has become an unavoidable part of our work. I won't say we are indebted to it, because it is all part of the evolution.

It is astonishing to see how we have evolved all these years, from emails, chats, wikipedias, eCommerce, blogs, social networking, videos, torrents to wicked WhatsApp on mobiles.

I still turn-on the wifi with the same kid-like enthusiasm which I had years before and I’m sure this will last forever.

**Above image by the blogger